Φαίνεται πως καλοπερνά
άνθρωπος σαν πεθάνει
γιατί δεν γύρισε κανείς
παράπονα να κάνει …
ΒαγγελίτσαR
Η Ζέτα Κουντούρη γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι δικηγόρος και εργάζεται στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από τις Εκδόσεις της Εστίας κυκλοφόρησαν τα βιβλία της «Η Πρεμιέρα» (1992) και «Σας είδα» (1995). Από τις εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφόρησε 
“ What’s to – day ? “ cried Scrooge, calling down to a boy in Sunday clothes (…)
“ Eh? “ Returned the boy with all his might of wonder.
_ “ What’s to – day, my fine fellow ? “ said Scrooge
_ “ To – day ! “ replied the boy. “ Why , CHRISTMAS DAY. . A Christmas Carol
Charles Dickens . Καθήσανε σ’ ἕνα τραπεζάκι στό βάθος κοντά στήν κουζίνα. Ἀπό τήν ἀνοιχτή πόρτα φαινόταν ὁ πάγκος μέ τίς μεγάλες κατσαρόλες καί τά ταψιά πού ἀχνίζανε. Οἱ μυρωδιές ἀνηφόριζαν τά σκαλοπάτια , ξεχύνονταν ἔξω καί καλοῦσαν τούς περαστικούς.
Στό δρόμο τερμάτιζαν πολλές γραμμές λεωφορείων καί ἦταν πολυσύχναστος. Ἄνθρωποι στριμώχνονταν σέ ἀκατάστατες οὐρές κι ἀνάμεσα τους κυκλοφοροῦσαν πολλοί ζητιάνοι ἄσκημοι, βρώμικοι καί σκοτεινιασμένοι. Ἀλλά πιό σκοτεινιασμένοι ἦσαν οἱ ριγμένοι ἀνάπηροι στίς γωνιές πού ἔκρυβαν τό πρόσωπό τους καί ἔδειχναν τά κομμένα τους μέλη.
Ἀκόμα καί στό καταμεσήμερο τριγυρνοῦσαν μεθυσμένοι πού ἔκαναν φασαρία , ξέσπαγαν σέ θορυβώδη γέλια, βλαστημοῦσαν ἤ βόγγαγαν ἐνῷ οἱ ὀδηγοί τῶν λεωφορείων τούς ἔβριζαν καί προσπαθοῦσαν νά τούς ἐμποδίσουν νά μποῦν στά ἁμάξια τους. Ἕνα σωρό γυναῖκες κυκλοφοροῦσαν μισόγυμνες καπνίζοντας . Τρίβανε τήν πλάτη τους στούς τοίχους σά νά θέλανε νά μαζέψουν τή ζέστα τοῦ ἥλιου ἤ τραβοῦσαν κάποιους ἀπ’αὐτούς πού περίμεναν στίς στάσεις ἐπίμονα ἀπό τό μπράτσο.Ἀνάμεσά τους τρυπώνανε μικρές ὁμάδες παιδιῶν· ἄλλα πουλοῦσαν μικροπράγματα κι ἄλλα περιφέρονταν ἔτσι χωρίς προορισμό μονάχα τους, μ’ ἀγριεμένα βλέμματα , φανερά πεινασμένα .
Ἦταν ἕνα δρόμος πού σοῦ ἔσφιγγε τήν καρδιά, ἴσως γιατί δέν ὑπῆρχε τίποτα πού νά κρύβει τό γεγονός πώς ἐκεῖ παζαρευόταν ἡ ζωή διαρκῶς, μιά μικρή , μίζερη καί φοβισμένη ζωή. Ἀκόμα κι ἄν κανείς δέν ἔλεγε τίποτα , ὑψωνόταν μιά μουγγή κι ἐντούτοις εὔγλωττη ἀπειλή : «πρόσεξε μήν καταντήσεις ἔτσι !» .
Ἀλλά τί εἶχαν κάνει αὐτοί πού εἶχαν καταντήσει «ἔτσι» καί μέ ποιό τρόπο μποροῦσε κανείς νά ἀποτρέψει μιά παρόμοια μέ τή δική τους κατάντια ; Ἔφταιγαν πού ἦσαν τόσο μόνοι, τόσο φτωχοί καί τόσο ἀπελπισμένοι; Ἔφταιγαν γιατί ἦσαν ἀπό- κληροι καί φέρονταν στόν δρόμο σάν νά ἦταν τό σπίτι τους ;
Ὅλο αὐτό τό Φῶς ἔλουζε τή γυναῖκα πού κοίταζε μέ λατρεία τό παιδί χαμογελώντας ἐνῷ τοῦ ἐπαναλάμβανε:
_ Εἶσαι ἐντάξει; Χόρτασες ; Σίγουρα χόρτασες;
ΤΙΤΛΟΣ: Το χαμένο ταίρι
« Η Κολυμβήθρα του Σιλωάμ», το πρώτο προσωπικό μυθιστόρημα του Διονύση Λεϊμονή, κυκλοφορεί από τον εκδοτικό οίκο «Παππάς».
Ο φιλόλογος – συγγραφέας μέσα σε 190 σελίδες χωρισμένες σε 20 κεφάλαια κατορθώνει να παρουσιάσει με εκφραστικό τρόπο την ιστορία του Αντρέα Δημάνη, ενός νεαρού φοιτητή της Φιλοσοφικής Ιωαννίνων, ο οποίος μέσα από μια πρωτοπρόσωπη αφήγηση εξιστορεί τη μετάβασή του από τον κόσμο των «υγιών σε έναν άλλο «διαφορετικό» κόσμο, νοσηρής πραγματικότητας που ούτε καν είχε φανταστεί πως υπήρχε πριν βιώσει το αίσθημα της παγερής εγκατάλειψης κι αδιαφορίας μετά από μια απροσδόκητη αναπηρία. Μια ανάπηρη πολιτεία εκδηλώνει μπρος του το φόβο και την ουδετερότητα απέναντι σε ένα άτομο που παρά τη σωματική του αδυναμία αισθάνεται πως ακόμα έχει πολλά να κάνει και να γευτεί. Το βιβλίο από τις πρώτες κιόλας σελίδες του κατακτά τον αναγνώστη κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον αλλά κι επιφέροντας ρίγη συγκίνησης. Ο συγγραφέας με το ταλέντο του πεζογράφου-αφηγητή ξεδιπλώνει άριστα την τεχνική της έκφρασης εισχωρώντας στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής ενός νεαρού που σφίγγει τα δόντια να μην παραιτηθεί έτσι άδοξα από τη ζωή. Ο επιτυχημένος χειρισμός της νεοελληνικής γλώσσας, αναδεικνύει μια πλούσια ευαισθησία, αλλά και τη δημιουργική φαντασία του συγγραφέα. Μια ιστορία δοσμένη σε πραγματικά πλαίσια διανθισμένη από κάποια επικαιρικά γεγονότα τα οποία επιβεβαιώνουν μια οδυνηρή, απτή πραγματικότητα. 
«Το μυστικό της Δαγκάνας»
Sgial's Weblog 
