Δήμος ¨Δάφνης – Υμηττού¨

Καλορίζικος ο νέος δήμος ¨Δάφνης – Υμηττού¨ με έδρα τη Δάφνη από το σχέδιο «Καλλικράτης» όπως το έδωσε  το υπουργείο Εσωτερικών, Αποκέντρωσης, και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης:

Αιτιολογική έκθεση

Προσχέδιο νόμου

Εκθεση συνεπειών ρύθμισης

Σύσταση Δήμων και Περιφερειών

• Σχετικό: Καποδίστριας 2 και Δήμος Υμηττού

Γιατί πρέπει να πάω στο σχολείο;

«Ξύπνα, αγόρι μου. Είναι ώρα να πας σχολείο.»

«Γιατί, μωρέ μαμά; Δεν θέλω να πάω.»

«Πες μου δυο λόγους γιατί δεν θέλεις να πας.»

«Τα παιδιά δεν με χωνεύουν και οι δάσκαλοι με μισούν. Να γιατί!»

«Αυτός δεν είναι λόγος να μην θες να πας σχολείο. Έλα, σήκω να ετοιμαστείς.»

«Πες μου δυο λόγους γιατί πρέπει να πάω στο σχολείο.»

«Λοιπόν…. Ένας λόγος: Είσαι 52 ετών. Κι ένας δεύτερος; Είσαι ο Διευθυντής!»

Από τον bilkaras

Η αποτελεσματικότητα του Γ.Α.Π.

Ο ΓΑΠ …για να ζητήσει δανεικά από τους εταίρους τής Ε.Ε, που «ποτέ ως τώρα δεν είχε ζητήσει», άσχετα αν έκανε 3 φορές τον γύρο του κόσμου ψάχνοντας λεφτά που «ποτέ δεν γύρεψε», ενεργοποιώντας τον μηχανισμό διάσωσης, «που ναι μεν θα αποβεί σωτήριος, αλλά αλίμονό μας έτσι και καταφύγουμε σε αυτόν» θα φέρει εδώ τη Δευτέρα 19/4 το ΔΝΤ για να μας δανείσει και να μας πηδήξει …

———————————

Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ’ όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά ‘χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Νά ‘χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;
*******
Κλέφτες φτωχοί και άρχοντες με άμαξες και άτια,
κλέφτες χωρίς μια πήχυ γη και κλέφτες με παλάτια,
ο ένας κλέβει όρνιθες και σκάφες για ψωμί
ο άλλος το έθνος σύσσωμο για πλούτη και τιμή.
*******
Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.
*******
Ο Έλληνας δυο δίκαια ασκεί πανελευθέρως,
συνέρχεσθαί τε και ουρείν εις όποιο θέλει μέρος.
*******
Χαρά στους χασομέρηδες! χαρά στους αρλεκίνους!
σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται.
*******
Γι’ αυτό το κράτος, που τιμά τα ξέστρωτα γαϊδούρια,
σικτίρ στα χρόνια τα παλιά, σικτίρ και στα καινούργια!
*******
Και των σοφών οι λόγοι θαρρώ πως είναι ψώρα,
πιστός εις ό,τι λέγει κανένας δεν εφάνη…
αυτός ο πλάνος κόσμος και πάντοτε και τώρα,
δεν κάνει ό,τι λέγει, δεν λέγει ό,τι κάνει.
*******
Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.
Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγας.
Θέλει ακόμα  -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που ‘χει
στο ‘να λουστρίνι, στ’ άλλο τσαρούχι.

Γεώργιος Σουρής (1853-1919)

Ο παπαγάλος

Ο Φώτης, ένας 35άρης εργένης που μένει μόνος του σε διαμέρισμα  πολυκατοικίας, λίγες μέρες μετά τη γιορτή του δέχεται ένα μεγάλο κουτί ως δώρο από έναν άγνωστο αποστολέα.

Το ανοίγει και βλέπει ότι μέσα στο κουτί ήταν ένας παπαγάλος.«Ωραία», σκέφτεται, «ένα πανέμορφο πουλί για συντροφιά είναι ό,τι πρέπει».

-Μιλάς καθόλου; ρωτάει χαμογελαστός τον παπαγάλο.

-Τι λες ρε καραγκιόζη; του λέει ο παπαγάλος, εγώ αν μιλάω ή εσύ ρε μπούφο που δεν μπορείς να ολοκληρώσεις ένα νόημα, ρε βλήμα, ρε έτσι, ρε αλλιώς κ.λ.π., ένα υβρεολόγιο απίστευτο, σα ναύτης στο λιμάνι.

Ο Φώτης τα έχασε. Σε παρακαλώ, λέει στον παπαγάλο, σταμάτα, μας ακούει η γειτονιά.

 -Σε πειράζει η γειτονιά, ρε κακομοίρη φωνάζει ο παπαγάλος και δεν σε πειράζει που δεν μπορείς να ξεκολλήσεις από τον καναπέ, παράσιτο, καμένε, ρε έτσι, ρε αλλιώς και πάλι ένα ακατάσχετο υβρεολόγιο με όλο και μεγαλύτερη ένταση φωνής.

Ο Φώτης δεν ήξερε τι να κάνει. Προσπαθούσε να σταματήσει τον παπαγάλο αλλά εκείνος τον έβριζε φωνάζοντας όλο και περισσότερο.

Στην απόγνωσή του ανοίγει το πορτάκι και σπρώχνει τον παπαγάλο στην κατάψυξη του ψυγείου.

Ο παπαγάλος και μέσα από την κατάψυξη συνέχιζε να βρίζει.

Ξαφνικά μετά από 3 λεπτά ο παπαγάλος σταμάτησε και απλώθηκε σιωπή.

Ο Φώτης ανακουφίστηκε στην αρχή, αλλά αμέσως σκέφτηκε:

«Ρε συ, το σκότωσα το πουλί. Εντάξει βρίζει, αλλά όχι και να το σκοτώσω. Μπορώ να το επιστρέψω».

 Άνοιξε αμέσως την κατάψυξη. Ο παπαγάλος βγήκε με σοβαρό ύφος και ψιλοτρέμοντας είπε :

«Λυπάμαι για την επιθετική συμπεριφορά μου και ζητώ συγγνώμη γι αυτή.

Ομολογώ ότι παρεκτράπηκα και δηλώνω ότι θα κάνω προσπάθεια να διορθωθώ στο μέλλον».

Ο Φώτης έμεινε άναυδος για μια στιγμή. Και πριν προλάβει να μιλήσει, ο παπαγάλος ρώτησε:

«Μπορώ να μάθω τι σου είχε κάνει το κοτόπουλο;».

Χωρίς λόγια

… της εποχής