Το 1973 ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα χρονιά για τον κόσμο. Στην Ελλάδα εκείνη τη χρονιά γεννήθηκαν 137.423 άνθρωποι ενώ πέθαναν 77.385 , έγιναν 72.547 γάμοι και το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν ανήλθε στα 414.290 εκατ. δρχ. , το ψωμί στοίχιζε 6,2 δρχ. το κιλό , το μοσχαρίσιο κρέας 71,71 δρχ , το ελαιόλαδο 43 δρχ , η φέτα 44,80 δρχ το κιλό και το πετρέλαιο 3,35 δρχ το λίτρο.
Τελειώνει εκείνη τη χρονιά ο πόλεμος του Βιετνάμ , το δολάριο κατρακυλούσε με μεγάλη ταχύτητα , ο Σπύρος Αγκνιου αντιπρόεδρος των ΗΠΑ παραιτείται γιατί θα δικαστεί για φοροδιαφυγή όχι σαν κάτι δικούς μας … και ο πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον καταρρέει αργά αλλά σταθερά από το σκάνδαλο Γουοτεργκέητ παρά τα ανοίγματα προς τη ΚΙΝΑ – ΕΣΣΔ.
Στη Ταϊλάνδη γίνεται η πρώτη φοιτητική εξέγερση στην ιστορία της, ο Σαλβαδόρ Αλιέντε ανατρέπεται από τον Πινοσέτ , η χολέρα θερίζει τη Νάπολη της Ιταλίας που 25 άνθρωποι πεθαίνουν από φορείς οστρακοειδή που καλλιεργεί η μαφία ενώ ο πάπας συναντά τη Γκόλντα Μέιρ και το Δαλάι Λάμα ο δε Αθηναγόρας πουλάει τσαμπουκά στην εκκλησία της Ελλάδας για τον έλεγχο μητροπόλεων και στη Μέση Ανατολή γίνεται το έλα να δεις από την επίθεση των Αιγυπτίων και της Συρίας κατά του Ισραήλ.
Στις 21 Φεβρουαρίου 3000 φοιτητές καταλαμβάνουν την νομική σχολή για να την εγκαταλείψουν ήσυχα τη άλλη μέρα , μέρα που πεθαίνει η Κατίνα Παξινού ενώ μετά 3 μέρες στις 25 /2 μπροστά σε 200 ανθρώπους μέσα στη ¨νεράιδα της Αθήνας¨ ένας υπάνθρωπος σφάζει 3 ανθρώπους και τραυματίζει άλλους 7 για μια ¨παραγγελιά΄ . Η Ελένη Αυλωνίτου με προπονητή νομίζω το Γ. Μπία σαρώνει τα μετάλλια (5 χρυσά και ένα χάλκινο) στους βαλκανικούς κολύμβησης .
Ο Καντιώτης διαμαρτύρεται για την ονοφαγία και αλογοφαγία ενώ ζητά να μπουν θυρωροί στις εκκλησίες για να μην μπαίνουν μέσα ¨τα ξεγυμνωμένα γύναια¨ και το ¨σεξουαλικό πυρ που ανάπτει ο γυμνισμός¨ …
Ο Παπαδόπουλος διώχνει το Βασιλιά , αυτοαναγορεύεται σε πρόεδρο της δημοκρατίας και υπόσχεται δημοκρατία, για το λόγο αυτό αναθέτει το σχηματισμό κυβέρνησης στο Σπύρο Μαρκεζίνη.
Στις 14 Νοεμβρίου 1500 άτομα κυρίως φοιτητές καταλαμβάνουν το Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο και η κίνηση αυτή προκαλεί λαϊκή εξέγερση που καταστέλλεται με την είσοδο ενός τανκ στο προαύλιο του ΕΜΠ. Η εξέγερση αυτή έγινε η αφορμή για να ανατραπεί ο Παπαδόπουλος και να καταλάβει την εξουσία ο αιμοδιψής ¨αόρατος δικτάτορας¨ Δημήτριος Ιωαννίδης που διορίζει πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Φαίδωνα Γκιζίκη και πρωθυπουργό το Αδαμάντιο Ανδρουτσόπουλο που τους όρκισε ο τότε μητροπολίτης Ιωαννίνων Σεραφείμ υποχρεώνοντας σε παραίτηση στις 28/11 τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Το πολυτεχνείο όχι μόνο έγινε αφορμή για τον έλεγχο της εξουσίας από τον Ιωαννίδη που παρέδωσε τη Κύπρο στους Τούρκους αλλά το χειρότερο δημιούργησε μια γενιά πολιτικών ρεμπεσκέδων (πάνω στο καλοχτισμένο παραμύθι τάχα της ανατροπής της χούντας ξεχνώντας βέβαια να πουν για την επόμενη μέρα) βολεμένων μέσα από τον κρατικό μηχανισμό και το πολιτικό σύστημα , που στην πλειοψηφία τους αφού πέρασαν από το ΚΚΕ και το απόκομμα του τον Συνασπισμό κατάντησαν μαϊντανοί – διαμορφωτές της κοινής γνώμης στα τηλεοπτικά παράθυρα υπέρμαχοι της εθνικής υποτέλειας και υμνητές των εγκλημάτων του Μπους. Επίσης έγινε η αφορμή για να γελοιοποιείται στην επέτειό του χρόνια τώρα το κράτος από μικροομάδες αλητών που αντί να σπάσουν το κεφάλι αυτών που κατέχουν την εξουσία και με τους οποίους υποτίθεται ότι τα έχουν καταστρέφουν και βιαιοπραγούν σε ότι βρεθεί μπροστά τους.
Εκείνη τη χρονιά γίνανε πολλά που σημάδεψαν το κόσμο αλλά εμείς … θυμόμαστε συνήθως αυτά που η σπέκουλα συντηρεί .
Να ευχηθώ καλές δουλειές στους υπαίθριους ψήστες πέριξ του πολυτεχνείου και της Αμερικάνικης πρεσβείας.
σχετικό: «Το Τέλος της Σιωπής» από τις Εκδόσεις Νέα Σύνορα – Α.Α. Λιβάνη
.
Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που εφτά χρόνια έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι και μια ωραία πρωία μεσούντος κάποιου Ιουλίου βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας «δώστε τη χούντα στο λαό».
Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που με καταλερωμένη τη φωλιά πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.
Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που σου κλείναν την πόρτα μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.
Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που γέμιζαν τις ταβέρνες και τα σπάζαν στα μπουζούκια κάθε βράδυ και τώρα τα ξανασπάζουν όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη και έχουν και «απόψεις».
Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν και τώρα σε λοιδορούν γιατί, λέει, δεν βαδίζεις ίσιο δρόμο.
Φ ο β ά μ α ι , φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμη περισσότερο.
Μανόλης Αναγνωστάκης
Νοέμβρης 1983
—————————
Filed under Ιστορικά, Τα σχόλια μου
Tagged as 17 Νοέμβρη, 1973, 21 Απριλίου 1967, προβληματισμός, παραμύθια, σκέψεις, Ιστορία, Πολυτεχνείο, Πολυτεχνείο 73, αντίσταση, διαπιστώσεις, ιστορικά, ιστορική αναδρομή
για να θαυμάσετε ……
Sgial's Weblog 