Τι είναι το SGIAL’S WEBLOG

εγώ σκίτσο3Μπορεί να μην συμφωνώ με τις πεποιθήσεις σου, αλλά θα υπερασπίζομαι το δικαίωμά σου να μπορείς να τις εκφράζεις ελεύθερα.

 ————————————————————–

Ο SGIAL είναι ο διπλανός σας άνθρωπος, ο τρυφερός, συνεσταλμένος, χαμογελαστός, καλοπροαίρετος, ανυποψίαστος, καλοκάγαθος, φιλοσοφημένος αλλά και παρεξηγημένος.
Του αρέσουν μικρά πράγματα που όμως του γεμίζουν τη ζωή, το διάβασμα, η οδήγηση σε φιδίσιους δρόμους, η θάλασσα, η μουσική που χαϊδεύει τ αυτιά, το νόστιμο ανατολίτικο φαγητό.
Είναι ο συμπαθητικός, διακριτικός γείτονάς Σας, ο σχεδόν κανονικός άνθρωπος, δηλαδή ΕΓΩ.

Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Τι είναι το SGIAL’S WEBLOG

Filed under Υμηττός

παράλογα αλλά πραγματικά

Και για να μαθαίνουν οι νεότεροι, στο καιρό της τρόικας, της ανεργίας, της εξοντωτικής φορολογίας,της απαξίας της εκπαίδευσης, της υποβάθμισης της κοινωνικής πρόνοιας  και της ιατρικής-νοσοκομειακής περίθαλψης  πως γίνεται κάποιος μάρτυρας και όσιος:

Ἀφοῦ δοκίμασε ὅλους τοὺς τρόπους τῆς ἀσκήσεως, τὰ δεσμά, τὸν ἐγκλεισμό, τὴν ἀδιάλειπτη στάση, τὴν ἐξουθενωτικὴ νηστεία, τὴν ἀκατάπαυστη προσευχή, τελικὰ ἐφεῦρε ἕνα νέο τύπο ἀσκήσεως καὶ κατακόρυφης ἀπομάκρυνσης ἀπὸ τὸν κόσμο, τὸν στύλο, ποὺ τοῦ ἔδωσε καὶ τὸ ὄνομα μὲ τὸ ὁποῖο ἔμεινε γνωστὸς στὴν ἱστορία: «Στυλίτης».

Κατασκεύασε στύλο, ποὺ βαθμηδὸν τὸν ἔκανε ὑψηλότερο, μέχρι ποὺ ἔφθασε τοὺς σαράντα πήχεις. Ἐπάνω στὸ στύλο ἔζησε σαρανταπέντε ὁλόκληρα χρόνια.

Ἔχοντας σὰν μόνη προστασία τὸ δερμάτινο χιτώνα καὶ τὸ κουκούλιό του, ἐκτεθειμένος σʹ ὅλες τὶς μεταβολὲς τῶν καιρῶν, στεκόμενος διαρκῶς ὄρθιος μὲ τὰ χέρια ὑψωμένα σὲ προσευχή, τρώγοντας ἐλάχιστα, κοιμώμενος σχεδὸν καθόλου.

Ἡ συνεχὴς ὀρθοστασία καὶ ἡ σκληρὴ ἀσκητικὴ ζωὴ τοῦ προξένησαν πληγὲς στὰ πόδια, ἀλλὰ ἡ ὑπομονὴ καὶ ἡ ἐγκαρτέρηση τοῦ ἁγίου δὲν εἶχαν ὅρια.

Ποτὲ δὲν γόγγυσε γιὰ τὰ παθήματά του, ποτὲ δὲν διέκοψε τὸ καθημερινὸ πνευματικὸ του πρόγραμμα.

Ὅλη τὴ νύχτα προσευχόταν καὶ τὸ διάστημα τῆς ἡμέρας τὸ μοίραζε μεταξὺ προσευχῆς καὶ διδασκαλίας πρὸς τὸ λαό.

Δυὸ φορὲς τὴν ἡμέρα δίδασκε τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ στὰ πλήθη ποὺ συνέτρεχαν ἀπὸ κοντινά, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ πολὺ μακρινὰ μέρη γιὰ νὰ τὸν ἰδοῦν καὶ νὰ ἀκούσουν τὴ διδασκαλία του, νὰ ζητήσουν τὴ συμβουλή του καὶ νὰ θεραπευθοῦν ἀπὸ τὰ ψυχικὰ καὶ σωματικὰ τοὺς νοσήματα.

Δίδασκε ἁπλὰ καὶ πρακτικά…

Αυτός ήταν ο Όσιος Συμεών ο Στυλίτης την χάρη του οποίου εορτάζει η ορθόδοξος εκκλησία την 1η Σεπτεμβρίου. 

Όταν ο μαζοχισμός αποτελεί το μέσον για τον παράδεισο… και αντικείμενο λατρείας για τους φανατικούς αεροβάτες, κατά τ΄άλλα …το κατα Ματθαίον Κεφάλαιον 25 από 31 έως και 46… 

Image

Αφιερωμένο στη σημασία της συνεχούς πολυετούς διδασκαλίας στα σχολεία των θρησκευτικών   σε αντίθεση με τα τεχνολογικά μαθήματα η αυτά του πολιτισμού και της βιολογίας που η διδασκαλία τους μειώνεται η και καταργείται με τους δασκάλους τους να περνούν στην ανεργία…

Σχολιάστε

Filed under Χωρίς κατηγορία

Και μετά, σιωπή …

από το πολύ τρυφερό : http://dramaqueeninaction.wordpress.com/ 

Γονείς. Είναι μέσα στις πρώτες σου αναμνήσεις. Σου γελάνε και σου κάνουν γκριμάτσες να γελάσεις και συ. Παίζουνε μαζί σου, φαίνονται τόσο νέοι, με τα τωρινά σου κριτήρια, κι όμως τότε φάνταζαν μεγάλοι, πολύ μεγάλοι, ήσουν μάλιστα σίγουρος ότι ήταν πάντοτε μεγάλοι, σα να’χαν γεννηθεί σε αυτήν την ηλικία, σα να μην υπήρξαν ποτέ κι εκείνοι παιδιά.

Πάντα σου έλεγαν κάτι, σε καθοδηγούσαν στα πρώτα σου βήματα, σου κράτησαν το χέρι την πρώτη μέρα στο σχολείο, σου τέντωσαν τον δείκτη για να σε στείλουν στο δωμάτιό σου όταν έκανες αταξίες. Φοβόσουν για το τι θα σου πουν για έναν κακό βαθμό στον έλεγχο, για μια ζημιά στο σπίτι, για την ζαβολιά σου να βλέπεις τηλεόραση παραπάνω απ’ όσο εκείνοι επέτρεπαν. Χαιρόσουν καταβάθος να τους ακούς να καμαρώνουν για σένα, κι ας διαμαρτυρόσουν φωναχτά ότι σε κάνουν ρεζίλι. Τους φώναζες στην θάλασσα να δουν πώς κάνεις βουτιά χωρίς να κλείνεις τη μύτη σου με το χέρι, σου έλεγαν “μπράβο” και ψήλωνες δυο μέτρα από περηφάνια, ίσως γιατί ένα πρωτόγονο ένστικτο σε διαβεβαίωνε ότι το εννοούσαν, το εννοούσαν όπως δεν θα εννοήσει ποτέ ξανά κανείς μια επιδοκιμασία για σένα στην ζωή σου.

Πάντα σου έλεγαν κάτι, και πόσες φορές δεν ήθελες να πάψουν! Εκεί, στην εφηβεία, που ήταν όλο οδηγίες και απαγορεύσεις και πρέπει, ή μπορεί και να μην ήταν στ’αλήθεια, απλά εσένα να σου φαινόταν έτσι, γιατί ένιωθες ήδη μεγάλος από τα 14 χρόνια σου και απορούσες γιατί δεν σου φερόντουσαν αναλόγως. Πόρτες έκλειναν δυνατά, φωνές, κλάματα, παρακάλια σε μια ανώτερη δύναμη να γίνεις γρήγορα 18 και να φύγεις από κει μέσα. Και μετά, στα 18, πάλι σου μίλαγαν πολύ, σε συμβούλευαν τι να προσέξεις στην μακρινή πόλη που πας για να σπουδάσεις, πάλι οδηγίες, πάλι συμβουλές, λιγότερες φωνές, περισσότερη κατανόηση από σένα. Και ξαφνικά, ένα κρακ, τα πρώτα δάκρυα που σε αποχωρίζονται, έστω και προσωρινά, που όμως εσένα σε ταρακουνάνε, γιατί είναι οι γονείς σου διάολε, κάποτε ήταν υπεράνθρωποι στα μάτια σου, δεν αρρώσταιναν, δεν έκλαιγαν, δεν διαμαρτύρονταν, δεν είχαν ελαττώματα, ανάγκες, τρωτά σημεία.

Και τελικά αποκτούν τρωτά σημεία, και δεν είναι πια τα δυνατά όντα με τις υπερφυσικές δυνάμεις που θα σε προστατέψουν από τους πάντες και τα πάντα, δεν είναι αεικίνητοι και δραστήριοι, κουράζονται, μεγαλώνουν. Και μια μέρα τους βλέπεις κι αναρωτιέσαι πότε μεγάλωσαν τόσο, ειρωνικό, κι εκείνοι το ίδιο λένε για σένα, με νοσταλγία μεν, αλλά και καμάρι, ενώ εσύ το σκέφτεσαι με τρόμο. Αλλά να, κοιτάς παλιές φωτογραφίες, τότε που στα μάτια σου φάνταζαν ήδη ηλικιωμένοι ενώ δεν ήταν, και σκέφτεσαι, πόσο νέοι ήταν, πόσο δυνατοί, πόσο υπεράνθρωποι. Και αρρωσταίνουν, και δε λένε πια τόσα πολλά, μόνο να προσέχεις, πάντα να προσέχεις. Ο κύκλος της ζωής; Ναι, αλλά πολύ πιο σύντομος για μερικούς απ’ όσο θα πρεπε, απ’ όσο μας μάθανε, απ’ όσο ελπίσαμε.

Και μετά σιωπή.
Θα προσέχω.

Σχολιάστε

Filed under τρυφερά

Διαστροφή και Δημοκρατία …

υγεία

Πόσο ψυχανώμαλος, μαζοχιστής, διεστραμμένος είναι ο έλληνας ψηφοφόρος που θα ψηφίσει αυτούς που κατέστρεψαν τη χώρα, του έκλεψαν τη σύνταξη, του μείωσαν το μισθό, τον έστειλαν με άλλο 1 εκατομμύριο συνέλληνες στην ανεργία, διέλυσαν το σύστημα υγείας και το υποτυπώδες σύστημα πρόνοιας στο όνομα της εξυγίανσης αλλά κυρίως σκότωσαν τα όνειρα και την ελπίδα της νεολαίας για μια αξιοπρεπή επιβίωση; Εκτός βέβαια αν είναι λαμόγιο που επιβιώνει χάρις στο διεφθαρμένο και παρηκμασμένο πολιτικό σύστημα, παράσιτο που ζει σε βάρος των άλλων …
Και μετά; θα ρωτήσει κάποιος, οτιδήποτε δεν μπορεί να είναι χειρότερο από τις μαριονέτες των νταβατζήδως της παγκόσμιας οικονομίας, από τα καθάρματα που έφεραν τη χώρα σε αυτή τη κατάσταση και έχουν το θράσος να εμφανίζονται σήμερα σαν σωτήρες …

Σχολιάστε

19/04/2012 · 9:15 πμ

ηλίθιες μεταφυσικές προκαταλήψεις

Aπολαύστε με ελληνικούς υπότιτλους ένα από τα μικρού μήκους ντοκιμαντέρ του Ριτσαρντ Ντοκινς όπου αναλύει τις ηλίθιες μεταφυσικές προκαταλήψεις των ανθρώπων και ξεμπροστιάζει αυτούς που αισχροκερδούν εις βάρος της ανθρώπινης αυτής αδυναμίας.

Σε περίπτωση που δε σας εμφανίζονται οι υπότιτλοι ενεργοποιήστε τους από την επιλογή που βρίσκετε κάτω δεξιά της οθόνης.

Σχολιάστε

30/03/2012 · 8:55 πμ

Κλειστό …

Κλειστό το Σύνταγμα για τους πολίτες στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου!

Καμιά παρέλαση δεν θα διαλυθεί και δεν θα ματαιωθεί ό,τι κι αν επιχειρήσουν ομάδες διαμαρτυρομένων πολιτών. Η αστυνομία αν χρειασθεί θα πρέπει να επιδείξει πυγμή.  Αυτή είναι η εντολή της ηγεσίας της ΕΛ.ΑΣ προς όλους τους αστυνομικούς, οι οποίοι θα συμμετέχουν στα μέτρα για τις εκδηλώσεις και τις παρελάσεις σε ολόκληρη την χώρα…
Να μην πάει κανείς λοιπόν στη παρέλαση, τη μνήμη των αγώνων για τη πατρίδα σου δεν την τιμάς με παρελάσεις αλλά με τη στάση ζωής σου.
Εξ άλλου η παρέλαση γίνεται ενώπιον ενός συνήθως αποτυχημένου πολιτικού που έχει τον κώλο του στραμμένο σε αυτούς που υποτίθεται τιμούμε εκείνη τη μέρα με την παρέλαση.

Σχολιάστε

24/03/2012 · 10:10 πμ

Σας συμφέρει

Μια καλή προσπάθεια στις μέρες της οικονομικής κρίσης είναι και αυτή. Μπείτε, ψάξτε, αγοράστε.

 

Σχολιάστε

Filed under Χωρίς κατηγορία

ἡ αἴσθηση τοῦ νά εἶσαι ἕνα κατάλοιπο, ἕνα περίσσιο κομμάτι (σε αντίθεση μέ τό ἀναντικατάστατο) ἕνα ἀπόρριμα *

της Νατάσας Κεσμέτη

Σέ ἀντίθεση μέ τά πρόσωπα τῶν ἐποχῶν, τά μύρια πρόσωπα τῆς φύσης καί μάλιστα τά λιγότερο κραυγαλέα πού διαθέτουν τό χάρισμα εἴτε νά προκαλέσουν εἴτε νά διευκολύνουν τήν ἀρχή μιᾶς ἡσυχίας μέσα μας , εἶναι μᾶλλον σπάνιο νά συμβεῖ κάτι τέτοιο μέ τά ἀνθρώπινα πρόσωπα. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ἐπίσης πώς πώς νιώθουμε ἐξόριστοι ὅπου κι ἄν βρισκόμαστε.

Μπορεῖ νά καταφέρνουμε ἀκόμη νά τό κρύψουμε ἀπό τόν ἑαυτό μας, ἀλλά ἡ ἀνησυχία πού σαλεύει στό βάθος τοῦ νοῦ καί τῆς καρδιᾶς μας δέν παύει . Εἴτε μόλις ξυπνήσουμε εἴτε λίγο πρίν ἀποκοιμηθοῦμε μᾶς συναντάει, ὅ,τι κι ἄν κάναμε γιά νά τήν ἀποφύγουμε τίς ὑπόλοιπες ὧρες .

Ἔχει τήν μορφή τῆς ἀμφιβολίας γιά μᾶς τούς ἴδιους, γιά τό ἄν ζοῦμε πραγματικά . Εἶναι ἕνα αἴσθημα ἀπειλῆς πού ὀγκώνεται σάν κουφό κύμα . Εἶναι ἕνα προαίσθημα βαρύ καί σκοτεινό πού δέν μποροῦμε νά ἐντοπίσουμε τήν πραγματική του πηγή. Βεβαιώνουμε τόν ἑαυτό μας πώς ὅλοι ἔτσι νιώθουν ἐξ αἰτίας τῶν συγκεκριμένων μας συνθηκῶν, ἀλλά πεισματικά κάποιος γνωστός ἤ ἄγνωστος μέσα μας δέν πείθεται. Μπορεῖ νά ἀποκοιμιέται ἀλλά τήν ἑπομένη ἀνανεώνει τήν ἐπανεμφάνιση τῆς ἀνησυχίας του μέ διάφορους τρόπους.

Πρέπει νά ἀποδεχτοῦμε τήν ἀλήθεια του. Τουλάχιστον ἄς ξεκινήσουμε ἀπό αὐτό : ἕνας ἀριθμός ἀνθρώπων δέν ἀποτελεῖ κοινότητα μόνο καί μόνο ἐπειδή εἶναι… ἕνας ἀριθμός ἀνθρώπωv.

Κι αὐτό πού μᾶς λείπει περισσότερο ἀπ’ ὅλα εἶναι ἡ πραγματικότητα τῆς κοινότητας. Τήν μπερδεύουμε μέ τήν ὁμάδα, τή συγκέντρωση, τήν συναναστροφή, τή κοινή διαμαρτυρία, τήν διαδήλωση, τήν πορεία, τίς μαζικές ἐκδηλώσεις θυμοῦ ἤ ἐπικρότησης, τήν σωματική συνύπαρξη, τήν συμπαρακολούθηση ἑνός θεάματος ἤ ἀκροάματος , «τά πολιτιστικά δρώμενα».

Μπορεῖ νά ἔχει κάτι ἀπ’ ὅλες αὐτές τίς μορφές συνάντησης ἀνθρώπων ἀλλά ἡ κοινότητα εἶναι κάτι πολύ παραπάνω. Ὁ Κούντερα στήν «Ταυτότητά» του ἔγραψε πώς στά περισσότερα ἀπό τά παλιά ἐπαγγέλματα ὑπῆρχε ἕνα στοιχεῖο πάθους : «Οἱ παπουτσῆδες γνώριζαν ἀπό στήθους τά πόδια κάθε συγχωριανοῦ». Ἐδῶ ἄλλοτε γνωρίζαμε ἀπό μεράκι – λέξη πού ἴσως ριζώνει στόν ἵμερο. Ἀλλ΄ἀκριβολογεῖ ὁ συγγραφέας ὅταν λέει: ἀπό στήθους. Γιατί στό στῆθος τους οἱ παπουτσῆδες τοποθετοῦσαν μιά ξύλινη πλακέτα καί κεῖ πάνω κάρφωναν τά παπούτσια. Γι αὐτό καί πολλοί ἀρρώσταιναν ἀπό στηθικές νόσους καθώς ὁ ξύλινος θώρακας βάραινε καί δέν ἀνέπνεαν καλά. Τώρα ὅσοι ἀπέμειναν τσαγκάρηδες δέν ἀρρωσταίνουν ἔτσι ἀλλά σπάνια γνωρίζουν ἤ γνωρίζονται. Ὅλοι εἴμαστε πανομοιότυποι, προσθέτει ὁ Κούντερα δεμένοι μέ τήν κοινή μας ἀδιαφορία.

Ἡ κοινότητα γιά τήν ὁποία μιλᾶμε δέν δένει τά μέλη της μέ ἕνα διάτρητο δίχτυ ἀδιαφορίας, κάτι πού σημαίνει νέκρα τῆς κοινῆς συμβολικῆς γλώσσας. Κι αὐτό γιατί δέν εἶναι συνάθροιση μονολόγων. Ἡ ἀδιαφορία δέν ἔχει καμιά σχέση μέ τή δημιουργική ἡσυχία. Ἡ κοινότητα πού ἔχουμε ἀπωλέσει, συνδέει τά μέλη της μ’ ἕναν ἱστό ἀμοιβαιότητας τῶν φαντασιακῶν συμβόλων, πράγμα πού προϋποθέτει τήν ζωντανή μοναδικότητα τῆς ποικιλίας προσώπων σέ διάλογο.

Τό πικρό προνόμιο τῶν ἐξορίστων εἶναι ὁ μονόλογος. Ἡ μεγαλύτερη δοκιμασία τους : νά πνιγοῦν στήν εἰκόνα τους. Ἡ ἡσυχία ὅμως δέν εἶναι αὐτή τοῦ ναρκίσσου. Δέν μονολογεῖ κατάκλειστη. Ἔχουμε ξεχάσει πῶς ἀκριβῶς εἶναι νά ζεῖς σέ κοινότητα. Ὅμως σέ καμιά περίπτωση δέν εἴμαστε «κατάλοιπα».  Πρέπει νά βροῦμε ἤ μᾶλλον νά στραφοῦμε στό ζωντανό κέντρο μέσα μας καί νά συνομιλήσουμε μαζί του. Ἀκόμα καί ἡ ἀπόρριψη μπορεῖ νά μετατραπεῖ σέ ὠστική δύναμη γι αὐτή τήν στροφή. Ἔστω καί τά ψίχουλα γιά τούς σκύλους, εἶπε ἡ πεινασμένη εὐαγγελική γυναίκα καί δέν μιλοῦσε μέ τήν ὑποκριτική ψευτιά μιᾶς ὑπόδουλης. Δέν στεκόταν ὡς «ἕνα περίσσιο κομμάτι» ἀπέναντι στόν Χριστό, γι αὐτό ἀπέσπασε τόν πλήρη του θαυμασμό καί ὁλόκληρη τήν προσοχή του. Ὅσα βάσανα καί νά εἶχε, χόρτασε ἀπό τήν ἀγάπη πού τήν ὕψωνε στά μάτια του σέ ὅλη τήν μοναδικότητα τῶν δυνατοτήτων της. Τόλμησε τόν διάλογο καί ἐγκαινίασε μιά σχέση ζωτικῆς ἐπικοινωνίας ὅπου δέν ἦταν ἀπόρριμα: ξένη ἤ ἐξόριστη, ἀλλά οἰκεῖο μέλος μιᾶς καθολικότητας πέρα ἀπό τά ὅρια τῆς νοσταλγούμενης, πλήν θρυμματισμένης κοινότητας.

Τό παράθεμα εἶναι μιά πρόταση ἀπό τήν παρακάτω παράγραφο. Περιέχεται σέ μια πολύ ενδιαφέρουσα και πολύπλευρη συνέντευξη της κόρης τοῦ Λακάν, Judith Miller πού ἀναδημοσιεύθηκε στόν ἱστότοπο People and Ideas ἀπό τήν ἱστοσελίδα του Κέντρου Ψυχαναλυτικών Ερευνών. H μετάφραση στα ελληνικά είναι της Νατάσσας Κατσογιάννη και της Κυριακής Σαμαρτζή :

«Στό πλαίσιο τοῦ κοινωνικοῦ, ὑπάρχει συχνά μιά ἐπίδραση ἐπί τοῦ ὑποκειμενικοῦ, πάνω σέ κάθε ὑποκείμενο, ἡ αἴσθηση τοῦ νά εἶσαι ἕνα κατάλοιπο, ἕνα περίσσιο κομμάτι (σέ ἀντίθεση μέ τό «ἀναντικατάστατο»), ἕνα ἀπόρριμα. Στήν ἐργατική ἐπισφάλεια γιά παράδειγμα: σήμερα ἔχω αὐτή τή δουλειά, αὔριο μέ βάζουν στό περιθώριο, δέν ξέρω τί θά ἀπογίνω…»

Σχολιάστε

Filed under Πολιτισμός

Καλή χρονιά ;-)

Σχολιάστε

Filed under Χωρίς κατηγορία

Ὁ κρό­κος τοῦ 25

Ο ΔΙΑΔΡΟΜΟΣ ἦ­ταν γε­μά­τος ἄ­δεια φο­ρεῖ­α καὶ σι­ω­πή. Στὸν γυ­ναι­κεῖ­ο θά­λα­μο 25 ἕ­νας κρό­κος ἔ­φεγ­γε προ­βάλ­λον­τας ἀ­π’ τὸν βολ­βό του. Ἀ­πέ­ναν­τι, σ’ ἕ­να στε­νό­χω­ρο δί­κλι­νο, δυ­ὸ ἄν­δρες κου­βέν­τια­ζαν χα­μη­λό­φω­να.
Φορ­τω­μέ­νος τρα­γι­κὲς ἢ πλη­γω­μέ­νες ἱ­στο­ρί­ες, ἔ­χον­τας δώ­σει πλή­ρως τὴν προ­σο­χή του σὲ ἑ­κα­τον­τά­δες ἀν­θρώ­πων γιὰ πά­νω ἀ­πὸ πε­νήν­τα χρό­νια, ὁ βα­ριὰ ἀ­σθε­νὴς γε­ρο-μο­να­χὸς ἔ­λε­γε τώ­ρα πώς, πα­ρ’ ὅ­σα εἶ­χε ἀ­κού­σει καὶ δεῖ, πο­τὲ δὲν εἶ­χε πά­ψει νὰ πι­στεύ­ει στὴν ἀ­ξί­α τοῦ ἀν­θρώ­που καὶ στὴν συ­νε­χῆ δι­α­κυ­βέρ­νη­ση τοῦ κό­σμου ἀ­πὸ τὸν Θε­ό.
Ὁ φί­λος του για­τρός, κα­θι­σμέ­νος στὸ δι­πλα­νὸ ἄ­δει­ο κρε­βά­τι ἔ­δει­χνε ἐ­σω­τε­ρι­κὰ ἀ­πο­κα­μω­μέ­νος, ὡ­στό­σο ἄ­κου­γε προ­σε­κτι­κά:
«Μᾶς ἔ­δω­σε τὴν ἐ­λευ­θε­ρί­α νὰ κά­νου­με λά­θη καὶ νὰ βι­ώ­νου­με πά­θη.»
Ἕ­νας νέ­ος βγῆ­κε ἀ­πὸ τὸν 25, δι­έ­σχι­σε τὸν δι­ά­δρο­μο, τοὺς δι­έ­κο­ψε τεί­νον­τας στὸν μο­να­χὸ ἕ­να μπλόκ. «Εὐ­χα­ρι­στῶ εὐ­λο­γη­μέ­νε» εἶ­πε ἐ­κεῖ­νος στὸν ἄν­δρα ποὺ ἀ­μέ­σως ξα­να­βγῆ­κε. Τὸ ἔ­φε­ρε κον­τὰ στὰ μά­τια του γιὰ λί­γο καὶ τὸ ἔ­δω­σε στὸν για­τρό. «Δι­άβα­σε ἐ­σὺ κα­λύ­τε­ρα» εἶ­πε. «Κι οἱ δύο δε­σμευ­ό­μα­στε ἐξ ἴ­σου ἀ­πὸ τὸ ἀ­πόρ­ρη­το»:
15 Δε­κεμ­βρί­ου. Ἀ­νυ­πό­φο­ρος πό­νος. Μό­λις καὶ με­τὰ βί­ας τὸ σῶ­μα ἀν­τέ­χει ἂν καὶ δὲν εἶ­ναι ἀ­πο­κλει­στι­κὰ δι­κός του. Πρέ­πει νὰ διατη­ρή­σει τὴν σιω­πή του. Ὄ­χι ἀ­πὸ ὑ­πε­ρη­φά­νεια οὔ­τε ἐξ αἰ­τί­ας τῆς μο­να­δι­κό­τη­τάς του.
16 Δε­κεμ­βρί­ου. Ἕ­νας σπα­ραγ­μὸς ποὺ ξε­περ­νᾶ κά­θε εἴ­δους σύ­νορο, μὲ ἑ­νώ­νει μὲ κά­θε ἐ­ξα­θλι­ω­μέ­νο, κα­ταρ­ρα­κω­μέ­νο, πλά­σμα μαγ­κω­μέ­νο στὶς δαγ­κά­νες τοῦ πό­νου εἴ­τε προ­έρ­χε­ται ἀ­πὸ ἀρ­ρώστεια, εἴ­τε ἀ­πὸ πεί­να, ἀ­πὸ κα­κο­ποί­η­ση ἢ ἀ­γρι­ό­τη­τα κι ἀ­ναλ­γη­σί­α εἴ­τε ἀ­πὸ κά­ποι­ο ἄλ­λο ἀ­πό­λυ­το πα­ρα­λο­γι­σμό. Ἀλ­λὰ κa­ὶ μὲ τοὺς εὐ­τυ­χεῖς μὲ ἑ­νώ­νει για­τί δὲν ὑ­πάρ­χει εὐ­τυ­χί­α ἀ­δάγ­κω­τη ἀ­πὸ ἕ­ναν συγ­κλο­νι­στι­κὸ πό­νο – ἀρ­γὰ ἢ γρή­γο­ρα.
17 Δε­κεμ­βρί­ου. Ξε­μύ­τι­σαν φυλ­λα­ρά­κια!
18 Δε­κεμ­βρί­ου. Ξε­περ­νᾶς κά­θε ἔν­νοι­α, νό­η­μα καὶ μορ­φὴ ποὺ θὰ δο­κί­μα­ζαν νὰ πε­ρι­γρά­ψουν πῶς ἀ­κοῦς καὶ πῶς συλ­λέ­γεις τὶς οἰ­μω­γὲς ἐ­πι­στρέ­φον­τάς τις… Ἐ­νερ­γὸς εἰ­ρή­νη, ἐ­κεῖ ἐ­ξαρ­χῆς.
20 Δεκεμβρίου. Ξε­μύ­τι­σαν κι ἄλ­λα χα­ρι­τω­μέ­να… Τοῦ ζή­τη­σα μιὰν ἁ­γι­ο­γραφί­α. «Ἀ­κο­λου­θή­σω­μεν λοι­πὸν ἔν­θα ὁ­δεύ­ει…»
21 Δε­κεμ­βρί­ου. Ἀλ­λὰ σὲ τί ἀ­πό­κρη­μνα κο­φτε­ρὰ πράγ­μα­τα πρέπει νὰ περ­πα­τή­σουν οἱ ἀ­μά­θη­τες πα­τοῦ­σες χα­ρα­κω­μέ­νες ἀ­πὸ τὸ κα­φτὸ κι ἀ­πὸ τὸ πα­γω­μέ­νο αἷ­μα ξα­νὰ καὶ ξα­νά.
22 Δε­κεμ­βρί­ου. Ὅ­ταν στραγ­γί­ζουν οἱ στέρ­νες ἀ­π’ ὅ­λο τὸν ὑ­δά­τινο ὁ­ρί­ζον­τά τους, τό­τε τὸ κά­θε τὶ ἐ­ξαρ­τᾶ­ται ἀ­πὸ τὸν οὐ­ρα­νό. Κι ὅ­ταν κι ὁ οὐ­ρα­νὸς ἀ­πο­σύ­ρε­ται, μέ­νει ὁ ἱ­κέ­της μό­νος μέ­σα στὴν πί­στη του ποὺ τρέ­μει σω­ρι­α­σμέ­νη. Τὴν φρον­τί­ζει μὲ ὅ­σα δά­κρυ­α ἔ­χει, τὴν κοι­τά­ζει ἀ­νήμ­πο­ρος κα­θὼς ψυ­χο­μα­χᾶ, ἀλ­λὰ δὲν τὴν ἐγ­κα­τα­λεί­πει. Κά­τι ἄ­γριο θε­ρι­εύ­ει στὸ βά­θος τοῦ βλέμ­μα­τός του.
Ἡ τριμ­μέ­νη μου σάρ­κα δὲν ἔ­χει κα­μιὰν ἀ­ξί­α οὔ­τε τὰ συν­τριμ­μέ­να μου ὀ­στά. Δὲν μὲ ἔ­χεις σὲ τί­πο­τα ἀ­νάγ­κη ἀλ­λὰ μὲ ἀ­γα­πᾶς ὅ­πως ἐ­γὼ ἀ­γα­πῶ τὴν ἀ­νήμ­πο­ρη πί­στη μου.
Ὁ κρό­κος ἄν­θι­σε!
23 Δε­κεμ­βρί­ου. Τὸ βρέ­φος στὴν ἀγ­κα­λιὰ ποὺ τὸ πε­ρι­πτύσ­σε­ται φα­νε­ρώ­νει τὴν ἐμ­πι­στο­σύ­νη ποὺ τὸ γα­λου­χεῖ. Στὴν ἀ­κμὴ τῆς ζω­ῆς του φθά­νει καὶ στὴν ἀ­κμὴ τοῦ πό­νου του, ὅ­ταν τὰ ἄ­κρα του τα­νύ­ζον­ται στὰ τέσ­σε­ρα ση­μεῖ­α τοῦ ὁ­ρί­ζον­τα ἐ­νῶ συ­σπῶν­ται στὸ ἔ­σχα­το ση­μεῖ­ο συ­σπεί­ρω­σης. Δι­α­δο­χι­κὲς τα­νύ­σεις καὶ συ­σπει­ρώσεις δὲν μα­ται­ώ­νουν ἕ­ναν κύ­κλο σο­φί­ας, τρυ­φε­ρό­τη­τας καὶ ἀ­γαλ­λί­α­σης. Μιὰ εἰ­κό­να παν­τε­λῶς ἀ­ό­ρα­τη: φω­τιὰ πί­σω ἀ­πὸ ὠ­κε­α­νοὺς στά­χτης.
• Τί νό­η­μα ἔ­χει; μουρ­μού­ρι­σε ἀ­πο­καρ­δι­ω­μέ­να ὁ για­τρός.
— Ἐν­νο­εῖς πὼς δὲν σώ­ζε­ται γρά­φον­τας;
Κού­νη­σε κα­τα­φα­τι­κὰ τὸ κε­φά­λι. Μπο­ρεῖ νὰ ἦ­ταν ἀ­συ­νή­θιστο γιὰ ἀ­σθε­νῆ σὲ μὴ ἀ­να­στρέ­ψι­μη πο­ρεί­α νὰ ἐκ­φρά­ζε­ται ἔ­τσι ἀλ­λὰ ὁ ἴ­διος προ­τι­μοῦ­σε νὰ μὴν ἦ­ταν ἐ­κεῖ. Γιὰ μιὰν ἀ­κό­μη Πα­ρα­μο­νὴ Χρι­στου­γέν­νων σὲ ἐ­φη­με­ρί­α. Τὸ ὁ­μο­λό­γη­σε καὶ πρό­σθε­σε:
— Ἐ­σεῖς δὲν θὰ προ­τι­μού­σα­τε νὰ εἶ­στε στὸ κελ­λί σας;
• Καὶ ποῦ ἀλ­λοῦ εἶ­μαι;
— Ἔ­χε­τε θάρ­ρος γιὰ χι­οῦ­μορ!
• Κα­θό­λου! Ὁ πον­τι­κὸς στὴν τρύ­πα του εἶ­ναι ἄρ­χος, ἀλ­λὰ παν­τοῦ ὁ μο­να­χὸς ἕ­να ὀ­φεί­λει νὰ πα­ρα­κα­λεῖ: νὰ προ­φτά­σει νὰ ὁ­λο­κλη­ρώ­σει τὴν με­τά­νοι­ά του. Δὲν ὑ­πάρ­χει δι­α­φο­ρὰ ἀ­νά­με­σα σὲ μο­να­χοὺς καὶ λα­ϊ­κούς. Ἴ­σως αὐ­τὴ ἡ ἀ­δελ­φή μας βρῆ­κε τὸ μο­νο­πά­τι τῆς δι­κῆς της πο­ρεί­ας.
• Λέ­τε;
• Πα­ρα­πο­νι­ό­μα­στε πο­λὺ γιὰ τὶς λέ­ξεις. Ξε­χνᾶ­με πὼς κά­θε στιγ­μὴ μᾶς εὐ­ερ­γε­τοῦν.
Ὁ για­τρὸς ἐ­πέ­μει­νε:
• Δὲν ὑ­πάρ­χει δι­α­φο­ρά;
• Κα­μί­α. Ὅ­λοι ἀ­να­λαμ­βά­νουν νὰ ἀ­σκοῦν­ται κα­τὰ ποι­κίλους τρό­πους, ἐ­ὰν ἐ­πι­θυ­μοῦν νὰ ἀ­πο­κτή­σουν νοῦν καὶ σπλάχνα Χρι­στοῦ.
Ξα­νά­σκυ­ψε στὸ μπλόκ:
24 Δε­κεμ­βρί­ου. Ἔ­λα μι­κρὲ πῶ­λε νὰ μᾶς πά­ρεις πά­λι ἕ­ναν ἕ­ναν στὴ ρά­χη σου. Τοὺς αἰχ­μά­λω­τους, τοὺς πρό­σφυ­γες, τοὺς ἑ­τοι­μοθά­να­τους. «Ἐ­κεῖ ἐ­φά­νη ρί­ζα ἀ­πό­τι­στος βλα­στά­νου­σα ἄ­φε­σιν. Ἐ­κεῖ εὑ­ρέ­θη φρέ­αρ ἀ­νώ­ρυ­κτον…» Ἔ­λα καὶ γιὰ μέ­να πιά.

Νατάσα Κεσμέτη
Δε­κέμ­βριος 2010

Σχολιάστε

Filed under Πολιτισμός

Όταν η ανοησία δημιουργεί ενοχές.

Χτες υποτίθεται ότι ήταν ημέρα αφιερωμένη στα άτομα με αναπηρία και δεν μπορώ να μη σχολιάσω τη προκατάληψη που ακολουθεί την αναπηρία από τις διάφορες … Χριστιανικές εκκλησίες μεταξύ των άλλων προκαταλήψεων.
Σ΄ ένα φόρουμ πριν 2 χρόνια περίπου άρχισε μια συζήτηση περί ¨Δευτέρας Παρουσίας¨ στην οποία συμμετείχε ένας ΧΜΙ (Χριστιανός μάρτυρας του Ιαχωβά) όπως του άρεσε να τον αποκαλούν και μεταξύ αυτών που τον σχολίαζαν ήμουν και εγώ, διάβασα απίστευτα πράγματα σχετικά με την εικόνα του θεού που είχε σχηματίσει στο μυαλό του μέχρι που κάποιες φορές του είπα ότι αν υπήρχε θεός θα του είχε κάνει μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση με αυτά που του καταλόγιζε.
Ο ΧΜΙ έχει μάλιστα κινητική αναπηρία και γι αυτή την αναπηρία κατηγορούσε τον Αδάμ γιατί …. έφαγε λέει ένα μηλαράκι από το δέντρο της γνώσης του ¨παραδείσου¨!!!
Βέβαια δεν είναι ο μόνος ¨χριστιανός¨ που πιστεύει τέτοια ανοησία, γεμάτο το ίντερνετ από τέτοιες απόψεις καλογέρων, παπάδων, δεσποτάδων και άλλων ¨θεογνωστών¨, υπάρχουν βέβαια ακόμα πιο προχωρημένες – διεστραμμένες όπως ότι ο Θεός δοκιμάζει τους ανθρώπους σκορπίζοντας δυστυχία λες και ο άνθρωπος είναι σαμπρέλα η μεντεσές και άμα περάσει το τεστ αντοχής με καρτερία θα αξιωθεί παράδεισο χωρίς βέβαια να έχει ζήσει !!!
Ο ΧΜΙ θεωρεί ότι η αναπηρία του είναι αποτέλεσμα της παρακοής του παππού του Αδάμ αλλά δεν σκέπτεται ότι κατ αυτόν και όλοι οι άλλοι άνθρωποι έχουν την ίδια σχέση με τον παππού Αδάμ και όμως οι περισσότεροι δεν έχουν αναπηρίες η δυστυχία, άραγε γιατί; 
Δεν σκέπτεται ότι κάποιος που εκδικείται τους απογόνους κάποιου που δεν έχουν καμία σχέση με την υποτιθέμενη παρεκτροπή μόνο Θεός δεν μπορεί να είναι παρά ένα πανάθλιο, θρασύδειλο υποκείμενο (εικόνα και ομοίωση αυτού που έγραψε το συγκεκριμένο παραμύθι) που εκτονώνει τη κακία του σε ανυπεράσπιστους γιατί βέβαια κανείς δεν μπορεί να αντιπαρατεθεί σε κάποιο παντοδύναμο και αθάνατο, μόνο ένας παρανοϊκός εγκληματίας εκδικείται ένα παιδί πριν ακόμα γεννηθεί…
Δεν μπορεί να καταλάβει ότι δεν μπορεί να έχει σχέση με την αγάπη κάποιος που ζητά από το υποτιθέμενο δημιούργημά του να συγχωρεί τον συνάνθρωπό του αλλά ο ίδιος δισεκατομμύρια χρόνια μισεί αυτό που έφτιαξε…
Και χιλιάδες άλλα αυτονόητα δεν μπορεί να καταλάβει γιατί κάποιοι του δημιουργούν ενοχές για να τον έχουν υποχείριό τους όπως γίνεται και σε όλους που αναζητούν τη ζωή μέσα σε ¨πνευματικές¨ αγέλες που ευνουχίζουν τη σκέψη και τη λογική, ενοχές γι αυτά που υποτίθεται ότι έκανε κάποιος άλλος πριν δις χρόνια. Τους ενοχλεί κάθε τι που κάνει τη ζωή των άλλων χαρούμενη όπως το σεξ, η μουσική, οι γιορτές, η έμφυτη ανάγκη για αναζήτηση για το πως είναι ο κόσμος, ενοχές για κάθε πράγμα που σηματοδοτεί την ελευθερία στη σκέψη και τη δημιουργικότητα ¨Αηδίασα εγώ την επίγειον ζωήν, διότι κατ’ εμέ είναι ταλαιπωρία και ματαιότης κάθε έργον, που γίνεται κάτω από τον ήλιον εις την γην, διότι όλα είναι μάταια και κούφια, σαν πνοή διερχομένου ανέμου¨ Εκκλ. 2,17. 

Μου ήρθαν στο μυαλό αυτά διαβάζοντας τις ψεύτικες υποσχέσεις της πολιτείας  στους αναπήρους για αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης για μια ακόμα φορά, υποσχέσεις και αυτή όπως οι υποσχέσεις της εκκλησίας, δυστύχησε  αφελή πολίτη – πιστέ και καααάποια μέρα θα δικαιωθείς, επικερδής επιχείρηση η καλλιέργεια ελπίδας…
Με την ευκαιρία έχει ενδιαφέρον η
ματιά ενός από τους μεγαλύτερους σύγχρονους θεολόγους που είναι και ψυχολόγος – ψυχοθεραπευτής του Φιλόθεου Φάρου για τη σχέση μερίδας πιστών με το Θεό και δεν αφορά μόνο την ορθόδοξη εκκλησία αλλά και όλα εκείνα τα μορφώματα που παρουσιάζονται σαν γνήσιοι εκφραστές και ερμηνευτές του … λόγου του θεού.

1 σχόλιο

Filed under Για κλάματα

Julio Iglesias «Guantanamera» (1981)

Σχολιάστε

Filed under Πολιτισμός

Η διαπόμπευση

Ηθικός αυτουργός της λεηλασίας του δημοσίου χρήματος ποιος είναι; Ο κόσμος το ΄χε τούμπανο και στα κόμματα (και όχι μόνο στο δικό του που είχε ηγετική θέση) και τις κυβερνήσεις που τον είχαν υπουργό … κρυφό καμάρι.
Να μην ξεχνάμε το ¨ Άκη τι ώρα είναι; ρωτούσε ο ηγεμόνας και ο Άκης απαντούσε ότι πείτε κύριε πρόεδρε¨, μήπως πρέπει να ψάξουν και τα οικονομικά του ηγεμόνα και των … ¨οικογενειών¨ του;
Το γιατί διαπομπεύουν τώρα τον ξεπεσμένο και αδύναμο πολιτικά Άκη είναι αυτονόητο, ενεργεί σαν βαλβίδα εκτόνωσης της λαϊκής δυσφορίας από την διακυβέρνηση του ΔΝΤ. Οι ηθικοί αυτουργοί θα πληρώσουν η πάλι το κορόιδο ο πολίτης που δεν πήρε ούτε μεζέ;
Το χειρότερο όμως απ όλα είναι η απαξίωση των θεσμών αλλά και της υποτιθέμενης ιδεολογίας που δήλωναν ότι υπηρετούσαν και υποτίθεται ότι υπηρετούν οι συνεργάτες τους, οι κληρονόμοι τους, οι γκόμενες, οι εραστές …

Σχολιάστε

Filed under Για κλάματα

Μακάρι να είναι αποτελεσματικό και στους ανθρώπους.

Αντίσωμα καταπολεμά την αρθρίτιδα Αθήνα

ΛΟΝΔΙΝΟ. Ενα βήμα πιο κοντά σε μια αποτελεσματική θεραπεία για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα βρίσκονται οι επιστήμονες μετά την ανακάλυψη ενός αντισώματος το οποίο πολεμά τη νόσο στη «ρίζα» της, αντί να ανακουφίζει απλώς από τα συμπτώματά της.

Πειράματα σε ποντίκια που διεξήγαγαν ερευνητές του Πανεπιστημίου της Λισαβόνας στην Πορτογαλία έδειξαν ότι τα αντισώματα anti-CD4 επιτίθενται αποκλειστικά στα κύτταρα CD4 του ανοσοποιητικού συστήματος που προκαλούν τη ρευματοειδή αρθρίτιδα, χωρίς να επηρεάζουν τα υπόλοιπα υγιή ανοσοκύτταρα.

Οπως ανέφερε ο επικεφαλής της μελέτης δρ Λουίς Γκράκα, «η νέα θεραπεία σταματά τη μη φυσιολογική ανοσολογική απόκριση του οργανισμού που προκαλεί τη ρευματοειδή αρθρίτιδα χωρίς να επηρεάζει το υπόλοιπο ανοσοποιητικό σύστημα. Μάλιστα μια βραχυπρόθεσμη θεραπεία έχει μακροπρόθεσμα αποτελέσματα, μαρτυρώντας ότι ίσως θα μπορούσε να οδηγήσει σε ίαση της νόσου». Σύμφωνα με τον ερευνητή, οι υπάρχουσες θεραπείες για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα «κατεβάζουν τον διακόπτη» πολλών και διαφορετικών τμημάτων του ανοσοποιητικού συστήματος, αφήνοντας ευάλωτους τους ασθενείς σε άλλους «εχθρούς».

Τρίτη 8 Ιουνίου 2010

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artid=336133&dt=08%2F06%2F2010

Σχολιάστε

Filed under Περί υγείας

Χωρίς λάσπη και χνώτα …

 Αμερικανός επιστήμονας και η ομάδα του δημιούργησαν το πρώτο τεχνητό κύτταρο με γονέα έναν… υπολογιστή

Αθήνα – Παρασκευή 21 Μαΐου 2010

ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ Το είπε και το έκανε. Ο Κρεγκ Βέντερ, ο αμφιλεγόμενος επιστήμονας που είχε συμμετάσχει ενεργά στην αποκωδικοποίηση του ανθρωπίνου γονιδιώματος, ανέφερε με κάθε ευκαιρία τα τελευταία χρόνια ότι θα δημιουργήσει ζωή από το μηδέν στο εργαστήριο. Πολλοί τον κατηγόρησαν ότι προσπαθεί να παραστήσει τον Θεό, άλλοι έλεγαν ότι δεν θα τα καταφέρει. Οποιες και αν ήταν οι αντιδράσεις, το γεγονός είναι πλέον ένα: ο Βέντερ και οι συνεργάτες του κατάφεραν, όπως ανακοίνωσαν χθες με δημοσίευσή τους στην έγκριτη επιθεώρηση «Science», να δώσουν «γέννηση» εντός του εργαστηρίου στο πρώτο τεχνητό κύτταρο. Οπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο δρ Βέντερ κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε για να παρουσιάσει το επίτευγμά του, «δημιουργήσαμε το πρώτο είδος στον πλανήτη που μπορεί να πολλαπλασιάζεται και το οποίο έχει για γονέα έναν… υπολογιστή».

Οι ερευνητές από το Ινστιτούτο J. Craig Venter στο Μέριλαντ και στην Καλιφόρνια ουσιαστικώς δημιούργησαν ολόκληρο το «γενετικό λογισμικό» ενός βακτηρίου και το μεταμόσχευσαν σε ένα άλλο βακτήριο. Τι προέκυψε από αυτή τη μεταμόσχευση; Ζωή από το… τίποτε. Το μικρόβιο στο οποίο μεταμοσχεύθηκε το «γενετικό λογισμικό» εργαστηρίου έμοιαζε τόσο στη μορφή όσο και στη συμπεριφορά με το είδος στο οποίο ανήκε το συνθετικό DΝΑ. Η ομάδα από το Ινστιτούτο Venter είχε δημιουργήσει στο παρελθόν τεχνητό βακτηριακό γονιδίωμα. Παράλληλα είχε επιχειρήσει σε ξεχωριστό πείραμα μεταμόσχευση γονιδιώματος ενός βακτηρίου σε ένα άλλο. Τώρα οι επιστήμονες ένωσαν αυτές τις δύο μεθόδους για τη δημιουργία του τεχνητού κυττάρου (στην πραγματικότητα όμως μόνο το γονιδίωμά του είναι φτιαγμένο στο εργαστήριο).

Ο νέος οργανισμός που δημιουργήθηκε διαθέτει μια τεχνητή εκδοχή του DΝΑ ενός υπάρχοντος βακτηρίου- Μycoplasma mycoidesτο οποίο προκαλεί μαστίτιδα στις αίγες. Το τεχνητό γονιδίωμα που προέκυψε εισήχθη σε ένα άλλο βακτήριο-λήπτη, του είδους Μycoplasma capricolum, από το οποίο προηγουμένως είχε αφαιρεθεί το γενετικό υλικό.

Πώς όμως οι επιστήμονες δημιούργησαν το «λογισμικό» του κυττάρου; Αρχικώς αντέγραψαν το υπάρχον βακτηριακό γονιδίωμα και κατέγραψαν την αλληλουχία του γενετικού κώδικά του. Στη συνέχεια με ειδικά μηχανήματα χημικής σύνθεσης δημιούργησαν ένα αντίγραφο του κώδικα ο οποίος αποτελούνταν από περίπου 1 εκατομμύριο ζεύγη βάσεων. Ο τεχνητός αυτός γενετικός κώδικας μεταμοσχεύθηκε σε ένα άλλο κύτταρο. Μόλις το νέο «λογισμικό» εισήλθε εντός του κυττάρου-λήπτη, το κύτταρο «διάβασε» το λογισμικό και μετετράπη στο είδος που ορίζει ο γενετικός κώδικας. Ο οργανισμός που προέκυψε πολλαπλασιάστηκε μάλιστα περισσότερες από 1 δισεκατομμύριο φορές, παράγοντας αντίγραφα που έφεραν το τεχνητό DΝΑ. «Είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε τεχνητό DΝΑ να βρίσκεται υπό τον πλήρη έλεγχο ενός κυττάρου» σημείωσε ο δρ Βέντερ στο ΒΒC και προσέθεσε ότι τα νέα βακτήρια… εργαστηρίου θα σημάνουν μια καινούργια βιομηχανική επανάσταση. Και μπορεί ο Βέντερ να μιλάει για ένα σημαντικό άλμα για το καλό της ανθρωπότητας, δεν είναι όμως λίγοι εκείνοι που έχουν ακριβώς αντίθετη άποψη, κατηγορώντας τον ότι δεν διστάζει να θυσιάσει τα πάντα στον βωμό της εμπορευματοποίησης. Η δρ Χέλεν Γουάλας από τον οργανισμό Genewatch UΚ, ο οποίος παρακολουθεί τις εξελίξεις στον τομέα των γενετικών τεχνολογιών, τόνισε ότι η χρήση συνθετικών βακτηρίων μπορεί να αποβεί άκρως επικίνδυνη. «Αν εκλυθούν τέτοιου είδους νέοι οργανισμοί στο περιβάλλον, είναι πιθανό να κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό» είπε και συμπλήρωσε: «Για παράδειγμα, η έκλυση τέτοιων βακτηρίων σε περιοχές με ρύπανση θα δημιουργήσει

ένα νέο είδος ρύπανσης».

Απαντώντας στις κατηγορίες ο Βέντερ σημείωσε ότι ο ίδιος με τις έρευνές του προκαλεί τις συζητήσεις σχετικά με το ρυθμιστικό πλαίσιο που θα ορίζει το νέο επιστημονικό πεδίο. Οπως χαρακτηριστικά ανέφερε, «το 2003, όταν δημιουργήσαμε τον πρώτο συνθετικό ιό, το επίτευγμα πέρασε από εξονυχιστική ανάλυση σε θέματα ηθικής η οποία έφθασε ως τον Λευκό Οίκο». Το ίδιο μπορεί να συμβεί και τώρα.Εγκώμια και ανησυχίες
Το επίτευγμα του Βέντερ, για την πραγματοποίηση του οποίου απασχολήθηκαν 20 επιστήμονες για περισσότερα από 10 χρόνια και δαπανήθηκαν περί τα 40 εκατ. δολάρια, χαρακτηρίστηκε από κάποιους ορόσημο, μια «καθοριστική στιγμή της Βιολογίας», ένα σημαντικό βήμα προς τη δημιουργία πιο σύνθετων τεχνητών οργανισμών, οι οποίοι κάποια ημέρα θα παράγουν νέα καύσιμα, θα απορροφούν τα αέρια του θερμοκηπίου και θα επιταχύνουν την παραγωγή εμβολίων.

Αλλοι πάλι σχολίασαν ότι αυτό που κατάφεραν ο Βέντερ και η ομάδα του αποτελεί απλώς μια αναπαραγωγή υπάρχουσας ζωής, η οποία αφορά τη μετατροπή ενός απλού είδους βακτηρίου σε άλλο. Από την πλευρά τους ορισμένοι ειδικοί του τομέα της γενετικής αλλά και εκπρόσωποι θρησκευτικών ομάδων καταδίκασαν αυτού του είδους την έρευνα προειδοποιώντας ότι αν τεχνητοί οργανισμοί «δραπετεύσουν» στη φύση θα μπορούσαν να προκαλέσουν ένα περιβαλλοντικό χάος ή να μετατραπούν σε βιολογικά όπλα. Και βέβαια αρκετοί επανέλαβαν ότι ο Βέντερ θέλει να πάρει τη θέση του Υψίστου… Ο ίδιος ο Βέντερ πάντως υπεραμυνόμενος της προσπάθειάς του ανέφερε ότι το επίτευγμά του μπορεί να μην είναι του… Υψίστου αλλά είναι υψίστης σημασίας, αφού τον φέρνει πιο κοντά στον απώτερο στόχο: στον σχεδιασμό πιο σύνθετων οργανισμών που θα λειτουργούν με την παρέμβαση του ανθρώπου διαφορετικά από ό,τι είχε υπολογίσει η φύση…

Ποιος είναι ο «αμφιλεγόμενος» Κρεγκ Βέντερ

Ο αμερικανός βιολόγος Κρεγκ Βέντερ έχει εντυπωσιακή προϊστορία στο να ταράζει τα νερά

Επιτομή αυτού που θεωρείται «αμφιλεγόμενος επιστήμονας», ο Κρεγκ Βέντερ έχει εντυπωσιακή προϊστορία στο να ταράζει τα νερά και να εγείρει βαθείς προβληματισμούς γύρω από ζητήματα ηθικής και δεοντολογίας με τις επιλογές του. Ο αμερικανός βιολόγος έκανε την πρώτη σημαντική ανακάλυψή του προς τα τέλη της δεκαετίας του 1980, όταν εργαζόταν στο αμερικανικό Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας, ταυτοποιώντας τμήματα αλληλουχιών του DΝΑ. Αυτή οδήγησε στην πρώτη μεγάλη διαμάχη του με τον υπόλοιπο επιστημονικό κόσμο όταν, πρωτοστατούντος του Ινστιτούτου, ενεπλάκη σε μια απόπειρα κατοχύρωσης εμπορικών δικαιωμάτων για αυτές τις αλληλουχίες. Το 1992 εγκατέλειψε το Ινστιτούτο και ίδρυσε τη Celera Genomics ανακοινώνοντας ότι θα αποκωδικοποιούσε το ανθρώπινο γονιδίωμα πολύ πιο γρήγορα και με πολύ μικρότερο κόστος από αυτό του δημόσιου Προγράμματος για το Ανθρώπινο Γονιδίωμα, το οποίο κατά τη γνώμη του κωλυσιεργούσε αδικαιολόγητα.

Τελικά, ύστερα από έντονο παρασκήνιο και κατηγορίες που δέχθηκε ότι έβαλε τους γενετιστές σε έναν αναίτιο αγώνα δρόμου, ο βιολόγος αναγκάστηκε να μοιραστεί τις δάφνες με τους συναδέλφους του τού «δημοσίου» σε μια κοινή παρουσίαση του πρώτου χάρτη του ανθρωπίνου γονιδιώματος στον Λευκό Οίκο το καλοκαίρι του 2000.

Το 2005 ίδρυσε τη Synthetic Genomics και αμέσως μετά το Ινστιτούτο J. Craig Venter, του οποίου είναι πρόεδρος. Οι- ομολογουμένως πολλοί- πολέμιοί του τον θεωρούν οπορτουνιστή, εγωκεντρικό και επιδειξιμανή ενώ του έχουν χαρίσει το προσωνύμιο «Νταρθ Βέιντερ» από τον ήρωα του «Πολέμου των Αστρων». Ο ίδιος τα αποδίδει όλα στον φθόνο: «Είμαι αγκάθι στο πλευρό τους εδώ και πολύ καιρό» έχει δηλώσει, «γιατί εγώ κάνω συνέχεια τις μεγάλες ανακαλύψεις. Δεν μπορούν να αποδεχθούν το γεγονός ότι έχουν ανταγωνιστή».

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=333002&dt=21%2F05%2F2010

Σχολιάστε

Filed under υγεία, Πολιτισμός

Έμεινε τ όνειρο ορφανό

Σχολιάστε

Filed under Για κλάματα, Χωρίς κατηγορία

Δήμος ¨Δάφνης – Υμηττού¨

Καλορίζικος ο νέος δήμος ¨Δάφνης – Υμηττού¨ με έδρα τη Δάφνη από το σχέδιο «Καλλικράτης» όπως το έδωσε  το υπουργείο Εσωτερικών, Αποκέντρωσης, και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης:

Αιτιολογική έκθεση

Προσχέδιο νόμου

Εκθεση συνεπειών ρύθμισης

Σύσταση Δήμων και Περιφερειών

Σχολιάστε

Filed under Υμηττός, Χωρίς κατηγορία

Γιατί πρέπει να πάω στο σχολείο;

«Ξύπνα, αγόρι μου. Είναι ώρα να πας σχολείο.»

«Γιατί, μωρέ μαμά; Δεν θέλω να πάω.»

«Πες μου δυο λόγους γιατί δεν θέλεις να πας.»

«Τα παιδιά δεν με χωνεύουν και οι δάσκαλοι με μισούν. Να γιατί!»

«Αυτός δεν είναι λόγος να μην θες να πας σχολείο. Έλα, σήκω να ετοιμαστείς.»

«Πες μου δυο λόγους γιατί πρέπει να πάω στο σχολείο.»

«Λοιπόν…. Ένας λόγος: Είσαι 52 ετών. Κι ένας δεύτερος; Είσαι ο Διευθυντής!»

Από τον bilkaras

Σχολιάστε

Filed under Χωρίς κατηγορία, Χαμογελάτε;

Η αποτελεσματικότητα του Γ.Α.Π.

Ο ΓΑΠ …για να ζητήσει δανεικά από τους εταίρους τής Ε.Ε, που «ποτέ ως τώρα δεν είχε ζητήσει», άσχετα αν έκανε 3 φορές τον γύρο του κόσμου ψάχνοντας λεφτά που «ποτέ δεν γύρεψε», ενεργοποιώντας τον μηχανισμό διάσωσης, «που ναι μεν θα αποβεί σωτήριος, αλλά αλίμονό μας έτσι και καταφύγουμε σε αυτόν» θα φέρει εδώ τη Δευτέρα 19/4 το ΔΝΤ για να μας δανείσει και να μας πηδήξει …

———————————

Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ’ όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά ‘χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Νά ‘χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;
*******
Κλέφτες φτωχοί και άρχοντες με άμαξες και άτια,
κλέφτες χωρίς μια πήχυ γη και κλέφτες με παλάτια,
ο ένας κλέβει όρνιθες και σκάφες για ψωμί
ο άλλος το έθνος σύσσωμο για πλούτη και τιμή.
*******
Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.
*******
Ο Έλληνας δυο δίκαια ασκεί πανελευθέρως,
συνέρχεσθαί τε και ουρείν εις όποιο θέλει μέρος.
*******
Χαρά στους χασομέρηδες! χαρά στους αρλεκίνους!
σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται.
*******
Γι’ αυτό το κράτος, που τιμά τα ξέστρωτα γαϊδούρια,
σικτίρ στα χρόνια τα παλιά, σικτίρ και στα καινούργια!
*******
Και των σοφών οι λόγοι θαρρώ πως είναι ψώρα,
πιστός εις ό,τι λέγει κανένας δεν εφάνη…
αυτός ο πλάνος κόσμος και πάντοτε και τώρα,
δεν κάνει ό,τι λέγει, δεν λέγει ό,τι κάνει.
*******
Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.
Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγας.
Θέλει ακόμα  -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που ‘χει
στο ‘να λουστρίνι, στ’ άλλο τσαρούχι.

Γεώργιος Σουρής (1853-1919)

Σχολιάστε

Filed under Για κλάματα

Ο παπαγάλος

Ο Φώτης, ένας 35άρης εργένης που μένει μόνος του σε διαμέρισμα  πολυκατοικίας, λίγες μέρες μετά τη γιορτή του δέχεται ένα μεγάλο κουτί ως δώρο από έναν άγνωστο αποστολέα.

Το ανοίγει και βλέπει ότι μέσα στο κουτί ήταν ένας παπαγάλος.«Ωραία», σκέφτεται, «ένα πανέμορφο πουλί για συντροφιά είναι ό,τι πρέπει».

-Μιλάς καθόλου; ρωτάει χαμογελαστός τον παπαγάλο.

-Τι λες ρε καραγκιόζη; του λέει ο παπαγάλος, εγώ αν μιλάω ή εσύ ρε μπούφο που δεν μπορείς να ολοκληρώσεις ένα νόημα, ρε βλήμα, ρε έτσι, ρε αλλιώς κ.λ.π., ένα υβρεολόγιο απίστευτο, σα ναύτης στο λιμάνι.

Ο Φώτης τα έχασε. Σε παρακαλώ, λέει στον παπαγάλο, σταμάτα, μας ακούει η γειτονιά.

 -Σε πειράζει η γειτονιά, ρε κακομοίρη φωνάζει ο παπαγάλος και δεν σε πειράζει που δεν μπορείς να ξεκολλήσεις από τον καναπέ, παράσιτο, καμένε, ρε έτσι, ρε αλλιώς και πάλι ένα ακατάσχετο υβρεολόγιο με όλο και μεγαλύτερη ένταση φωνής.

Ο Φώτης δεν ήξερε τι να κάνει. Προσπαθούσε να σταματήσει τον παπαγάλο αλλά εκείνος τον έβριζε φωνάζοντας όλο και περισσότερο.

Στην απόγνωσή του ανοίγει το πορτάκι και σπρώχνει τον παπαγάλο στην κατάψυξη του ψυγείου.

Ο παπαγάλος και μέσα από την κατάψυξη συνέχιζε να βρίζει.

Ξαφνικά μετά από 3 λεπτά ο παπαγάλος σταμάτησε και απλώθηκε σιωπή.

Ο Φώτης ανακουφίστηκε στην αρχή, αλλά αμέσως σκέφτηκε:

«Ρε συ, το σκότωσα το πουλί. Εντάξει βρίζει, αλλά όχι και να το σκοτώσω. Μπορώ να το επιστρέψω».

 Άνοιξε αμέσως την κατάψυξη. Ο παπαγάλος βγήκε με σοβαρό ύφος και ψιλοτρέμοντας είπε :

«Λυπάμαι για την επιθετική συμπεριφορά μου και ζητώ συγγνώμη γι αυτή.

Ομολογώ ότι παρεκτράπηκα και δηλώνω ότι θα κάνω προσπάθεια να διορθωθώ στο μέλλον».

Ο Φώτης έμεινε άναυδος για μια στιγμή. Και πριν προλάβει να μιλήσει, ο παπαγάλος ρώτησε:

«Μπορώ να μάθω τι σου είχε κάνει το κοτόπουλο;».

1 σχόλιο

Filed under Χαμογελάτε;

Χωρίς λόγια

… της εποχής

Σχολιάστε

Filed under Χωρίς κατηγορία