Καραγκιοζιλίκια

« … η ελευθερία της έκφρασης αποτελεί ένα από τα θεμέλια κάθε δημοκρατικής κοινωνίας, ισχύει δε και για τη διάδοση πληροφοριών που θίγουν, σοκάρουν ή προκαλούν ανησυχία.»

Ακούγεται συνέχεια αυτές τις μέρες με αφορμή την ανεύθυνη διαχείριση του press-gr από τον Αντρέα Καψαμπέλη.

Η ελευθερία έχει όρια;

Όταν η δική μου ελευθερία περιορίζει η και καταργεί τη δική σου τι πρέπει να γίνει;
Τι σημαίνει έτσι γενικά όχι στη φίμωση των blogs;
Αν κάποιος προτρέπει σε εγκληματική συμπεριφορά μέσα από το blog του γιατί η αντιμετώπιση του θα πρέπει να είναι διαφορετική από αυτή ενός φυσικού προσώπου ;
Η αναίτια προσβολή της προσωπικότητας κάποιου δεν περιορίζει τα δικαιώματα του προσβαλλόμενου;
Η επιλεκτική εφαρμογή της ισονομίας και της ισοπολιτείας δεν είναι κατάργηση της ελευθερίας της πλειονοψηφίας των πολιτών που οδηγεί στη χειραγώγηση τους;
Κανείς δεν νομίζω ότι θέλει να φιμώσει τα blogs εκτός από ανέφικτο θα ήταν και γελοίο , μου θυμίζει το μακαρίτη το Μαρούδα υπουργό προπαγάνδας του ΠΑΣΟΚ που απειλούσε ότι θα καταρρίψει τους δορυφόρους , 100 εκατομμύρια είναι τα blogs ίσως και παρά πάνω , απλά ότι ισχύει για τα φυσικά πρόσωπα και τον τύπο από πλευράς νόμου θα πρέπει να ισχύει και γι΄ αυτά.

Εμένα πάντως μου δημιουργεί όλος αυτός ο τζερτζελές το ερώτημα γιατί ένας επαγγελματίας δημοσιογράφος αφού μπορεί να δημοσιεύει την άποψή του επώνυμα σε ένα έντυπο μεγάλης κυκλοφορίας που έχει και κύρος και μάλιστα πληρώνεται γι΄ αυτό να έχει ένα blog ανώνυμα για να γράφει αυτά που δεν θέλει να δημοσιεύσει επώνυμα στην εφημερίδα;

Δύο πράγματα μου έρχονται στο μυαλό η για τα λεφτά κάνει κατευθυνόμενη δημοσιογραφία μέσα από την εφημερίδα η είναι ανεπαρκής σαν επαγγελματίας και στις δύο περιπτώσεις είναι αναξιόπιστος σαν δημοσιογράφος προτιμώντας αντί να τεκμηριώνει τις απόψεις του να δημοσιεύει φήμες κρυμμένος πίσω από την ¨ανωνυμία¨.

Ανωνυμία για τους αναγνώστες μόνο , γιατί στην πραγματικότητα ανωνυμία δεν υπάρχει στο ίντερνετ.